Οταν είχα πρωτοδιαβασει την ιστορία αυτη του μικρου Ανδρεα, την οποια γνωριζα και οταν πρωτογινε από τις ειδησεις, θυμάμαι ήταν όταν πρωτοανακαλύφθηκε το φεησμπουκ και κατα καιρούς εμφανίζονταν στην αρχική σελίδα διαφορες ειδησεις. Μια απο αυτες ήταν και η αναφορά στην ιστορία του μικρού Ανδρέα η οποία ομολογώ ότι διαβάζοντας την δάκρυσα.
Πολύ συγκινητική, αγγίζει την ψυχη αυτου που θα την διαβασει!
Ετσι λοιπόν, πολλές φορες ζήτηα την βοήθεια της Αγίας Μαρίνας, η οποία πάντα μας βοηθούσε!
Οταν το 2014, έπαθα το περιστατικό με το χέρι μου, που έπεσα χάμω και είχα ένα πολύ άσχημο κτύπημα, από το οποίο θρυμματίστηκε το κόκκαλο του δεξιού μου καρπου, επρεπε να χειρουργηθώ άμεσα και να γίνει μεταμόσχευση οστού από το πόδι στο χερι και οστεοσύνθεση με πλατίνα.
Για μενα και την οικογένεια μου, μέχρι τότε όλες αυτε οι λέξεις ήταν άγνωστες…
Γεμάτη φόβο στην ψυχή και δάκρυα στα μάτια, ακόμα και τώρα βουρκώνω που γράφω αυτα τα λόγια, απευθυνθηκα στην Αγία Μαρίνα και την παρακάλεσα να είναι μαζί μου σε όλη αυτην την περιπέτεια και να είναι και στο χειρουργείο να με προστατεύει κατά την διάρκεια της επέμβασης.
Αρχικα, που μόλις εγινε το περιστατικό, πήγαμε στο νοσοκομείο στις πρώτες βοήθειες, οι οποίες μας είπαν ότι ειναι πολύ σοβαρό και την επομένη έπρεπε να δω ορθοπεδικό οπωςδήποτε. Πραγματικά, πήγαμε στον ορθοπεδικο του νοσοκομείου ο οποιος επιβεβαιωσε την σοβαρότητα της κατάστασης και πως άμεσα έπρεπε να χειρουργηθώ. Εγω τρελλαθηκα απο τον φοβο, μιας και κατουριέμαι από φόβο μόνο στο ακουσμα της λέξης “γιατρός”, οχι να την κάνω και χειρουργειο! Ο γιατρος, αμέσως με εστειλε για ακτινογραφίες και για αξονικο για να δούμε πιο καλά την ζημιά. Στο νοσοκομείο, αρχικά και αν δεν χρειαστει, από ότι αντιλήφθηκα, δεν τυπωνουν τις ακτινογραφίες, αλλά τις παραπέμπουν στον γιατρο μέσω του κομπιουτερ. Οπότε ο γιατρός μόλις τα ελαβε μας κάλεσε στο δωμάτιο που είναι το κομπιουτερ και αλλάζουν του γύψους κλπ των ασθενων. Η Αγια Μαρινα, ήταν συνεχεια στην σκέωψη μου και Της ζητουσα μα ειναι μαζι μου. Μπήκαμε στο δωμάτιο αυτο, και πήγαμε προς τον γιατρό μου για να μας εξηγήσει τις εβλεπε στις ακτινογραφίες και την ζημια. Δεν θα με πιστέψετε, αλλά ακριβως πίσως από το κομπιουτερήταν η εικόνα της αγίας Μαρίνας, την οποία μόλις είδα αρχισα να κλαιω, και ο γιατρος ειχε απορήσει μάλιστα, διοτι δεν προλαβε καν να μας πει λέξη. Μετά του εξηγησε ο πατερας μου, και ο γιατρός δεν ειπε τιποτα. Επρεπε να γίνει και ένα καρδιογράφημα και ultra sound πριν την επέμβαση για να δούμε πως προχωρούμε. Οταν μπήκα με φοβο στην ψυχή, γιατι δεν μου ηταν γνώριμα ολα αυτα γιατροί, μηχανήματα, νοσοκομεια, ο γιατρος εκανε το καρδιογραφημα, ενω εγω και παλι προσευχόμουν στην Αγία Μαρινα, και αφου τελείωσε, ο γιατρος πηγε να πάρει τα αποτελέσματα απο κει που τα βγάζει το μηχάνημα και μου είπε να ντυθω και εκλεισε την πορτα. Πίσω από την πόρτα. καρφωμένη πάνω στην πόρτα, βρισκόταν η εικονα της Αγίας Μαρίνας, και πάλι δάκρυσα και την ευχαρίστησα που ηταν μαζί μου και μου το επιβεβαιωνε!
Οταν βγηκα εξω και πήγα στο γραφειο του γιατρου, ο οποίος ανησυχησε οταν με ειδε δακρυσμενη, μου ειπε να μην ανησυχώ και ολα ειναι φυσιολογικά και δεν υπάρχει πρόβλημα. Ο πατέρας μου, που αντιλήφθηκε αμέσως, του εξήγησε ότι κάπου πρέπει να υπάχι εικονα της Αγίας Μαρίνας και της είδα και για αυτο έκλαιγα.
Τελος πάντων, το Σάββατο της ίδιας εβδομάδας, ειπαμε να πάρουμε και την γνωμη ενός δεύτερου γιατρού αφού ήταν τόσο σοβαρό το όλο θέμα. Ο δεύτερος γιατρος σε ιδιωτική κλίνική στην Πάφο, ειπε οτι ειναι τόσο σοβαρό που κι αν εγχειριστεί, δεν θα γινει καλα και καλύτερα να το κοψουμε, αφου δούμε και ογκολόγο. Μόλις ειπε ογκολόγο, τον ρώτησα ευθεως: “γιατι γιατρε εχω καρκινο;”. Ο γιατρος απάντησε: “οχι, αλλά ειναι καλύτερα να εχουμε και την γνωμη κάποιου καλού ογκολογου, με τον οποίο συνεργάζομαι”. Τελος παντων, φευγοντας μας εδωσε και την καρτα του φιλου ογκολόγου για να αλουμε ραντεβου, και μας ρωτησε και χιλιες φορες κι ο ιδιος και η γραμματεας του εαν εχουμε καποια ασφαλεια.
Πηγαμε στο σπίτι να πουμε τα μαντάτα στην μητερα, η οποία περιμενε με την ψυχη στο στομα. Στεναχώρια μεγάλη, αλλα η επεμβαση επρεπε να γινει αμεσα και αφου ο ενας γιατρος, ο ιδιωτικος, είπε κόβουμε ενω ο αλλος στο νοσοκομείο ειπε φταχνουμε σιγα σιγα αποφασίζαμε να περιμ΄νουμε την Δευτερα να πάμε στο νοσοκομειο για το φτιαχνουμε και οτι ηθελε ο Θεος θα γινοταν. Ο Θεος, ομως, εστειλε τον ξαδελφο μου, ο οποίος μας ειδε τοσο στεναχρημένους και προβληματισμένους και οταν του ειπαμε το λογο μας ειπε να πάμε να δουμε τον Dr Αλκη Αλκιβιάδη στην πολυκλινική Υγεια στην Λεμεσό.
27 Οκτ. 2014 του τηλφωνήσαμε και μας εδωσε ραντεβου την επομήνη 28 Οκτωβριου 2014 στο ιατρειο του.
Πήγαμε. Με πολλή σοβαρότητα μας εξήγησε το πρόβλημα και ειπε πως δεν εχουμε καθολου χρόνο για χασιμο. “30 (Οκτ. 2014) μπαίνεις για εισαγωγή και 31 το εγχειρίζουμε. Θα γίνει μεταφορά περόνης και μεταμόσχευση στον καρπό…” και μας εξηγούσε τι θα επραττε. Αφου τελειώσαμε, και σηκωθηκαμε για να φυγουμε, δεν θα το πιστέψετε, αλλα πίσω από το γραφειο του γιατρού υπήρχε μια μεγάλη εικονα της Αγίας Μαρίνας, την οποία μολις είδα λουστηκα στα κλαματα. Ο γιατρος σαστισε και μου ειπε να μην φοβάμαι και ολα θα πανε καλα, αλλα πριν προλαβω να αρθρωσω λέξη, ο πατέρας μου, του ειπε “εχεις εδω εικονα της Αγιας Μαρίνας;
Αυτη την εικονα ειδε η Μαρία και συγκινήθηκε”.
Τελος πάντων, εγινε η επέμβαση, ολα πήγαν καλα, ηταν 7 ωρες και ενα τεταρτο διπλο το χειρουργειο, πρωτοφανες εγχειρηση, και εδω να αναφερω οτι δεν υπαρχει καταγραμμενη στα παγκοσμια ιατρικά βιβλία και την οποια καταγραφει τωρα ο Δρ Αλκιβιαδης παρακολουθόντας εμενα και την εξελιξη της επέμβασης. Νοσηλεύτηκα για 15 μερες μεσα στην κλινική, εκανα 11 μηνες φυσιοθεραπεία αρχικα και το ποδι και το χέρι και μετά μονο το χερι. Τωρα ειμαι πολύ καλύτερα και θα γινω ακόμα πιο καλα όσο περνάει ο καιρός. Ο οργανισμος δεκτηκε το μόσχευμα και την πλατίνα και ολα δειχνουν να είμαστε καλά. Δεν ειναι δυνατό οπως ήταν πριν, αλλα από νυστερι αμα περάσεις δεν περιμένεις να είσαι οπως ήουν πριν. Και όμως θε έρθει η μέρα που θα γίνει τελείως καλά το χερι και θα ξεχαστούν όλα!
Πρώτα ο Θεός!
Κλείνοντας θα ηθελα να καταγράψω επίσης, ότι υποσχέθηκα στην Αγία Μαρίνα πως μόλις μπορέσω και είμαι καλύτερα, θα πώς να Την προσκυνήσω στο Νησί Της, την Ανδρο. Φετος θα πήγαινα, ηταν ο στόχος μου, αλλα τα οικονομικά μου δεν μου το επέτρεψαν. Και έτσι δεν κατάφερα να πάω, με πολύ βαρια καρδιά θα προσπαθησω να τα καταφέρω να πάω του χρόνου. Και πάλιν όμως, δεν καταφερα να πάω εγω να Την προσκυνησω και δείτε τωρα θαύμα που έγινε! Εφεραν τα οστά Της στην Κύπρο! Και μαλιστα στην Πάφο, στα Κελοκέδαρα!! Και θα παω εκεί να προσκυνήσω σαν πρώτη κινηση και την επόμενη χρονια, πρωτα ο Θεός θα καταφέρω να πάω να προσκηνήσω την Αγία Μαρίνα που είναι πάντα δίπλα μου!!
Αν δεν γίνονται θαύματα στις μέρες μας, λοιπόν, τοτε πότε γίνονται; Σκεφθητε το!! Ετσι σήμερα που είναι η γιορτή Της, θα ήθελα να μοιραστω μαζί σας την ιστορία μου, για να πιστευετε κι εσεις και να ξερεε ολοι πως χωρίς τον Θεό και τους Αγίους, την πίστη, την προσευχή και αγαπη δεν κανουμε βήμα στην ζωή!
Χρονια μας πολλά!!
massouramaria.wordpress.com 